EP.20 | 8C04 - ประชุมวิชาการมานุษยวิทยา 68 หัวข้อ พหุปฏิสัมพันธ์ มนุษย์กับสิ่งไม่ใช่มนุษย์ Interactive Pluralism: Human-Nonhuman

ศิลปะการจัดวางจากแนวคิดพหุปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับสิ่งไม่ใช่มนุษย์

“ศิลปะการจัดวางจากแนวคิดพหุปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับสิ่งไม่ใช้มนุษย์” นำเสนอประเด็นการซึมผ่านและการบรรจบกันของมนุษย์และสิ่งอื่น ไม่ว่าจะเป็นร่างกายในอุดมคติกับตัวเลขและโค้ด มนุษย์และภาษา ตลอดจนมนุษย์กับสรรพสิ่งอื่นที่โคจรมาบรรจบกันในระบบนิเวศ ผ่านการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะจัดวาง ดังต่อไปนี้ ผลงานวิดีโออาร์ต “ฉันกลายเป็นบางสิ่งที่ฉันเรียกมันว่า POST-ME” ของ สกลพัฒน์ โชติปัทมนนท์ (2567) นอกจากการบรรจบกันของร่างกายและตัวเลข ยังแสดงให้เห็นถึงประเด็นการแปรสภาพผ่านเทคโนโลยี ขณะที่ “ร่องรอยแห่งการดํารงอยู่ (Living Trace)” ของ ณัฐพล ชัยวรวัฒน์ (2567) การบรรจบกันของมนุษย์กับสิ่งอื่นกระทำผ่านการสั่งการ และการทำตามคำสั่ง ส่วนผลงานศิลปะจัดวางภาพเคลื่อนไหว “ด้วยความหวังอย่างถึงที่สุด (To the Mars and Back) ของ จรรยา เหตะโยธิน (2567) เผยให้เห็นการปะทะประสานและมาบรรจบกันของสรรพสิ่งต่างๆ ผ่านกิจกรรมของมนุษย์

ศิลปะการจัดวางจากแนวคิดพหุปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับสิ่งไม่ใช่มนุษย์

โดย

ด้วยความหวังอย่างถึงที่สุด (To the Mars and Back) โดย อ.ดร.จรรยา เหตะโยธิน คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ฉันกลายเป็นบางสิ่งที่ฉันเรียกมันว่า POST-ME โดย อ.สกลพัฒน์ โชติปัทมนนท์ คณะสถาปัตยกรรมและการออกแบบ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี

ร่องรอยแห่งการดํารงอยู่ (Living Trace) โดย อ.ณัฐพล ชัยวรวัฒน์ คณะสถาปัตยกรรม ศิลปะและการออกแบบ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

ดำเนินรายการโดย  ผศ.ดร.เกษม เพ็ญภินันท์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

วันที่ 8 กรกฎาคม 2568 เวลา 14.45-16.15 น. ณ ห้อง 402 ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)

โดย ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)