ท่ามกลางกระแสดิจิทัล แผ่นเสียงยังคงดำรงสถานะในฐานะวัตถุทางวัฒนธรรมที่เต็มไปด้วยคุณค่า ประสบการณ์ และความทรงจำ แผ่นเสียงไม่ได้เป็นเพียงสื่อบันทึกเสียงเท่านั้น แต่ยังทำหน้าที่เป็นวัตถุที่เปิดโอกาสให้เกิดประสบการณ์เชิงผัสสะที่หลากหลายผ่านการฟัง การมอง การสัมผัส และการเล่นแผ่นเสียง ซึ่งประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับวัตถุนี้ได้ถูกประกอบสร้างขึ้นใหม่ในบริบทดิจิทัล นอกจากนี้ตัวแผ่นเสียงเองยังเชื่อมโยงผู้คนต่างรุ่นเข้าด้วยกันผ่านความชอบ ความย้อนอดีต และการแสวงหารูปแบบการฟังดนตรีที่มีมิติมากกว่าการบริโภคจากออนไลน์ในโลกดิจิทัล

           การบรรยายนี้ชี้ให้เห็นว่า แผ่นเสียงไม่ได้เป็นเพียงวัตถุบันทึกเสียงจากอดีต แต่มันคือวัตถุทางวัฒนธรรมที่มีชีวิตร่วมสมัยและเป็นประสบการณ์ทางผัสสะในอีกรูปแบบที่ยังเคลื่อนไหวในโลกดิจิทัล

ผู้ร่วมเสวนา : มุขธิดา เองนางรอง นักวิชาการอิสระ

ดำเนินการเสวนาโดย : วิสุทธิ์ เวชวราภรณ์ / ธนวัฒน์ รุ่งเรืองตันติสุข นักวิจัย ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร