บ้านร้าง วัตถุพยาน และสื่อศิลปะ

โดย วลัย บุปผา | ภัทรภร ภู่ทอง | ผศ.ดร.แพร ศิริศักดิ์ดำเกิง

EP.4 | 7C02 - ประชุมวิชาการมานุษยวิทยา 68 หัวข้อ พหุปฏิสัมพันธ์ มนุษย์กับสิ่งไม่ใช่มนุษย์ Interactive Pluralism: Human-Nonhuman

บ้านร้าง วัตถุพยาน และสื่อศิลปะ

อาคารบ้านเรือน ข้าวของเครื่องใช้ที่มีความเชื่อมโยงกับประสบการณ์ส่วนตัวและความสัมพันธ์ที่มีความหมายก้าวข้ามสถานะของพื้นที่และวัตถุ กลายเป็นแหล่งเก็บความทรงจำและอารมณ์ บ้านเรือนที่เคยพักพิง ข้าวของที่เคยเป็นของบุคคลอันเป็นที่รัก หรืออยู่ร่วมกับปัจเจกบุคคลในช่วงเวลาแห่งความยากลำบาก เช่น สงคราม การสูญเสีย หรือความโศกเศร้า ล้วนมีความหมายเชิงสัญลักษณ์ที่ลึกซึ้ง สิ่งของเหล่านี้ไม่ได้เป็นเพียง “วัตถุไร้ชีวิต” แต่เป็นเสมือนส่วนขยายของอดีตที่ยังมีชีวิต สะท้อนถึงตัวตนและการมีอยู่ของบุคคลที่เคยมีประสบการณ์ผ่านพื้นที่และสิ่งของเหล่านี้ ผู้คนสามารถปฏิสัมพันธ์กับความทรงจำ ฟื้นคืนเรื่องราวทางอารมณ์และประสบการณ์ที่ส่งผลต่อการรับรู้โลกของพวกเขา การละทิ้งหรือการเก็บรักษาสะท้อนถึงสายสัมพันธ์อันลึกซึ้งระหว่างวัฒนธรรมทางพื้นที่และวัตถุกับประสบการณ์ของมนุษย์ ซึ่งย้ำเน้นว่า ความเป็นตัวแทนที่จับต้องได้ของชีวิต อัตลักษณ์ และสายใยสัมพันธ์ระหว่างบุคคล สิ่งแวดล้อม และมนุษย์อื่นๆ 

บ้านร้าง วัตถุพยาน และสื่อศิลปะ

โดย

สันติภาพและ/หรือความรุนแรงในภาพยนตร์และวัตถุแห่งความทรงจำเจ็บปวด โดย วลัย บุปผา

เสียงเงียบของบ้านร้าง: ความสูญเสียและความทรงจำในบอสเนียและเฮอร์เซโกวีน่าและจังหวัดชายแดนใต้ของไทย โดย ภัทรภร ภู่ทอง

ดำเนินรายการโดย  ผศ.ดร.แพร ศิริศักดิ์ดำเกิง คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร 

วันที่ 7 กรกฎาคม 2568 เวลา 10.30-12.00. ณ ห้อง 402 ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน)